کاروان کربلا

 

وای ببین کودکان همره این کاروان
ریزش اشک روان هم به نهان هم عیان

سلسله جنبانشان سرور رضوان حسین
عاشق دریای عشق پادشه این جهان

کو علمت با وفا ای همه خوبی تو را
خون تو شد ساقیا شاخه ی سرو جوان

عترت و نسلت رسول ، گشته به زنجیر و غل
بهر تماشایشان آمده نا مردمان

مهر و مهان، اختران بر سر نی کرده اند
آه چه آمد به سر خون چکد از آسمان

زینب گریان ما دیده چنین ماجرا
محرم این کاروان خم شده همچون کمان

ای که نداری حیا بر شتران هی مکن
جور به اشتر چرا؟ ای همه نامهربان

از در و گوهر سرند سوی کجا می برند
شه به خرابات شام اف به یزید زمان

خطبه بخوان زینبا در پی سجاد ما
برفکنی در جهان پرده از این دشمنان 

دختر سالار دین از غم هجران شهید
بهار غمگین بخوان فتنه ی این کوفیان

  عارفه مرادی

کمال عشق

 

هر کسی را آرزویی در دل است 
دامنت در دست و پایش در گل است

عقل و هوشم دیده را با دل دهم
جان برای حل این مشکل دهم

ای خدا مجنون حکایت می کند
غصه هایش را روایت می کند

عشق لیلا در دلم انداختی
از من بیچاره مجنون ساختی

آگهی از درد جان سوز درون
ای خدا این عشق من گردد فزون

یاد لیلا در صفایت می کنم
با دلی خونین صدایت می کنم

سعی من اندر صفا لیلای من
مروه ام لیلا، منا لیلای من

آب زمزم در کف لیلا خوش است
مکه هم با آن مه زیبا خوش است

باب او گفتا عزیز جان من
ای پسر جان نور این چشمان من

از خدا درمان خود را کن طلب
التماسش را نما در روز و شب

گفت مجنون درد من داند خدا
بهر من یک نسخه پیچد از شفا

این طبیب ما چو باشد ذوالجلال
می رساند عشق ما را تا کمال

عارفه مرادی

سرورم عباس (ع)

 

در جهان معشوقه ها دل می برند
بین عجب در فنشان بس ماهرند

نام و یاد حیدرخیبر شکن
بر زبانم می شود شکر شکن

مقتدا یا سرورم عباس من
از علی دارد نسب این پیلتن

با نهیبی پا نهد بر دجله او
مات این حرکت بشد حتما عدو

چون که حیدر آب کوثر می دهد
این قمر هم درس باور می دهد

این برادر گشته میری نازنین
صد هزاران میمنت ام البنین

دشمنان تیری به مشکش می زنند
ناکسان خنجر به فرقش می زنند

آسمان یا مهر تابان هم زمین
خم شده در سوگ عباسم یقین 

کربلا بر پا ز افکار یزید
عشق آل مصطفی بر ما مزید

من شدم بهار ز الطافت قمر
در رثایش می سرایم این اثر

عارفه مرادی

آقا! ما را دریاب

تو گفتی هل من 

 

تو گفتی هل من ناصر ینصرنی
یعنی کسی نیست که یاریش کنم؟! کسی نیست که دستش را بگیرم؟!
و‌گرنه که تو وقتی خود خدا را داشتی چه نیازی به خلقش؟
خواستی کوفیان را نجات بدهی، تا به دست خودشان آتش جهنم‌شان را شعله‌ورتر نکنند...
و وقتی کسی دست گدایی‌اش را دراز نکرد سمتت؛ دیگر این دنیا جای تو نبود، لیاقت یاری حسین ابن علی(ع) نصیب هر کسی نمی‌شود...
و تو رفتی...
و دنیای پس از حسین(ع) چه دنیایی شد...
این بود قول اهالی کوفه؟
 مگر گرد هم نیامدند و ورق سیاه نکردند و دعوت از تو؟ این بود رسم مهمان نوازی‌شان؟ نمی‌دانم ترس‌شان از ابن‌زیاد بر عشق‌شان به حسین ابن علی(ع)  غلبه کرد یا اصلا آن عشق هم ناشی از تنفر از معاویه بود!
هر کدام با کدامین خصلت راضی به شمشیر کشیدن بر نوه‌ی رسول خدا شدند؟
از دنیا پرستی‌شان بود و چشم داشتن به درهم و دینار؟!
و یا از ترس جان خود و خانواده‌شان؟! دادن جان جز برای امام ارزش دیگری دارد؟!
یا به هر کس وعده‌ی توخالی حکومت داده بودند؟!
حکومت در برابر سر کسی که خود حاکم و سرور جوانان بهشت است؟!
کوفیان بصیرت نداشتند... بی‌بصیرتی می‌تواند تا چقدر تاثیر داشته باشد؟
حافظ قرآن باشی و در برابر قرآن ناطق لشکرکشی کنی؟!
آیا آن‌ها امام زمان خود را شناختند؟
و آیا از فرستاده‌اش، مسلم ابن عقیل، فرمان‌برداری کردند؟
هزاران بار که حج رفته باشی و نماز اول وقت خوانده باشی؛ به گفته پیامبرمان اگر امام عصرت را نشناسی مرگت، مرگ جاهلیت خواهد بود... مانند یک بت‌پرست... و اگر شناختی، خود و جانشینش در زمانت را آنگاه سرت را در مقابل جدش در قیامت بالا می‌گیری و با افتخار می‌گویی که امامم را تنها نگذاشتم و به یاریش شتافتم ... هم پشت او و هم پشت مسلم‌ابن‌عقیل زمان را خالی نگذاشتم. در هر کجا و در هر زمان به فرمانش را سراپا گوش دادم و لباس رزم به تن، آماده‌ی آمدن امام شدم تا در رکابش باشم و ان‌شاءالله جزو یارانش...
آن‌وقت در قیامت خدا را صدهزار مرتبه شکر می‌کنی که امامت تو را یاری کرد و از باتلاق دنیا پایت را بیرون کشید و نه تو امام را...
عارفه مرادی

به بهانه سالروز عروج شهید حبیب الله لطیفی

 

کاش بودی ..
هنوز اینجا در تشویش بی آبی ها و فریاد ها همه به دنبال قهرمان اند .
قهرمانی این چنین صبور ...ساکت و جان برکف..
کاش بودی که نگاه نگران بر آیند مرصاد ها نبود ..
کاش بودی ..و کاش حبیب های زیاد بودن ..در روزگار بی تو !!!..بی حبیب!!! ...سخت میگذرد ...سخت

 

 

عارفه مرادی

غدیریه

 

ای فاتح خیبر تو شدی فاتح این دل
ای مهر درخشنده صفا داده به محفل

ای همسر زهرا شده این عید به نامت
ای لایق حکمت که تویی فخر امامت

ای سرو گلستان رشادت تو شجاعی
ای مرد عدالت به یقین اهل سخایی

نازم به علی ای که تو منظور سلامی
شاگرد توام چون که تو استاد کلامی

بر فرش زمین نور خدایی تو علی جان
بر عرش سما جمله صفایی تو علی جان

در جنگ خوارج یل میدان شجاعت
در خانه چو دل داده به اذکار عبادت

من شیعه شدم در رگ من خون علی است
از دل نرود مهر علی چون ازلی است

برخیز که جان در ره این عشق ببازیم
برخیز که بر لشکر آن کفر بتازیم

ما مست که از باده ی آن عید غدیریم
آماده که ما گوش به فرمان امیریم

تبریک به این امت با شور ولایی 
تبریک به آن رهبر ما مرد الهی

عارفه مرادی