دل‌نوشته

خادم نوشت
هزاران سال از آغاز حیات بشر بر این کره ی خاکی می‌گذرد و همه آنان تا به امروز مرده‌اند و ما نیز خواهیم مرد و بر مرگ ما نیز قرن ها خواهد گذشت.
خوشا آنان که مردانه مرده‌اند...
و تو ای عزیز، می‌دانی که تنها کسانی مردانه می‌میرند که مردانه زیسته باشند.
نمی‌دانم وقتی این نوشته را می‌خوانید کجای آسمان ایستاده‌اید!
مدت زمان زیادی از اولین روز که نامتان را شنیده‌ام نمی‌گذرد....
چیز زیادی هم از شما نمی‌دانم...
فقط می‌دانم از وقتی شور عشق در کالبدتان ریشه دواند، سر از پا نمی‌شناختید برای اوج گرفتن و پرواز!
می‌دانید... گاهی به این فکر می ‌کنم که....
آفریدن فرشته ها شاید آسان‌تر از آدم‌ها بود برای خدا....
اما خلق کردن فرشته‌ای در قالب انسان، کار سختی است....
شاید این هم تعبیری از همان مردانه زیستنی باشد که سیدمرتضی می گوید....
فرشته ای در قالب یک انسان...
بی شک من شما را یکی از همان‌ها می‌دانم....
مثل شهید علی قربان ابراهیمی
مثل شهید حبیب لطیفی
مثل شهید محمدرسول رضایی
مثل شهید جلیل زارع
فرشته‌ای بودید که آسمانی شدید....
وعاقبت روزی فرشته‌های مقرب، دف زنان به استقبالتان آمدند....
و به آرزویتان رسیدید...
چه زیبا گفته است سید‌ شهیدان اهل قلم که:
شهدا، واسطه‌ی پیوند آسمان و زمین هستند و جز از طریق آنان، راهی برای جلب عنایات خاصة حضرت حق وجود ندارد..
ما که دستمان خالی است....
بیایید سنت شکنی کنید.....
و امروز را.....
شما به ما هدیه بدهید و برای عاقبت به خیری‌مان دعا کنید!
ان شاءالله که در روز قیامت در کنار اباعبدالله  شفیع ما باشید...

عارفه مرادی