محمدرسول رضایی

همانند فهمیده ها گشته بود 
و مانند بهنام ، سر گشته بود 
جوانی که بذر دعا کِشته بود
به تقدیر دست قضا کُشته بود

همان دانش آموز درس شهود
جهادش به روز و شبش در سجود 
تأسی نموده به حرف و عمل
به اهلای ابن الحسن من عسل

محمد رسولِ رضایی ! درود
خوشا خواندنت از شهادت سرود

تو ای لاله دشت شور و شعور 
نوایت پر از نغمه های سرور

به سن سیزده ساله اما بزرگ
وصیت گری چون بزرگان سترگ

به تشییع جسم خود ای شیر مرد 
وصیت نمودی به از  پیر مرد

زنید آتش آن پرچم خصم را
تجاوزگر و پهلوان پشم را

تو شادی و شور از پدر خواستی
نه از مام خون جگر خواستی 
سرودی، چنان شاه گلگون کفن
بخوانید و  اِبنی فِدا بالوطن

کند نام تو در دو عالم صعود 
یل بی ریا در قیام و قعود

بیا روز محشر ، به حق رسول 
به دلپر نظر کن ، محمد رسول

#دلپر = روح الله رستمی